قسمتی از متن و داستان رمان رو با هم میخونیم:

 من رو که میبینی یک زنم. یک زن که شاید جایگاهش در تمام دنیا کلی فرق داشته باشد.مردمانی هستند؛ که زن را عاشقانه قبول می کنند و برای مقام زن بودنش احترام خاصی قائل هستند. ساده ترین مثالش را زنانی که توی جلسات قرآن دیده ام هم می توانند بزنند.می گفتند از پیامبری که دخترش را مادر خودش خطاب کرده و فاطمه را نور دو چشمش. پیامبری که همیشه می گفت فاطمه پاره ی تن من است. پس چرا من نور دیدگان کسی نیستم؟ پاره ی تن بودن چه مزه ای دارد؟ من مادر بودن نخواستم؛ پیشکشتان!دخترتان باشم. مرا بس.