و شكيبايان را بشارت ده. كسانى كه چون مصيبتى به آنها رسيد گفتند: ما از آن خدا هستيم و به او باز میگرديم. صلوات و رحمت پروردگارشان بر آنان باد، كه هدايت يافتگانند.
محمد جوشنی رو شاید خیلی ها نشناسند ، ولی ادمین نودهشتیا رو چرا !
پسر جوون و پر از ایده ای که سالها پیش کلنگ تاسیس اولین کتابخونه مجازی با این ابعاد رو زد و بالغ بر شش ساله که در این زمینه فعالیت میکنه .
امروز سوم بهمن ماه ، سیزده روزه که ادمین دیگه بین ما نیست. سیزده روز طول کشید تا بتونیم دکمه های کیبورد رو به بازی بگیریم و این کلمات پر از درد رو تایپ کنیم. سیزده غروب دلتنگی بی حضور پر از امید ، پر از زندگی ، پر از پشتکار و پر از خلاقیت ادمین گذشته.
محمد جوشنی به گردن خیلی ها حق داره ، خیلی ها که برای اولین بار جسارت قلم به دست گرفتن رو پیدا کردن و این روزها در بازار تالیف اسمشون زبون به زبون میچرخه ، خیلی ها که برای اولین بار در این فضا دیده شدند ، خوانده شدند و به بار نشستند ، خیلی ها که از سر دیوار های بلند تنهایی و غربت پر کشیدند و اینجا ساکن همیشگی شدند . خیلی ها که به قصد پر کردن اوقات فراغتشون برای اولین بار عضو شدند و حالا سالهاست که سایت مامن تنهایی ها و ناراحتی هاشونه ..
محمدی که نسبت بهش بی انصافی شد و همیشه گذشت و اهمیت نداد. که برخلاف تمام مشکلات کوتاه نیومد و دست از کار نکشید ... به خاطر رسالتی که روی دوش خودش احساس میکرد.
اون رسالت حالا روی دوش همه ی ماست. همه ی ما که توی روزهای خوشی کنارش بودیم و حالا باید امانت دار میراثی باشیم که به یادگار گذاشته.
دست ایشون از دنیا کوتاهه. از همین جا خواهش میکنم از همه ی کسانی که به هر دلیلی از محمد دلخوری داشتند که حلالش کنند. که هر کسی که بشناسدش میدونه این پسر چقدر با محبت و دل نازک بود ، و تمام جدیت و دیسیپلینی که توی این فضا داشت به خاطر مسئولیتی بود که به عهده داشت.
اداره ی سایت بعد از ایشون دست برادرشونه. با امید به هر روز پربارتر شدن و به اوج رسیدن نتیجه ی شش سال زحمت شبانه روزی محمد جوشنی.
سفرت به خیر اما
تو و دوستی خدا را
چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها ، به باران
برسان سلام ما را ...